Jewish Life#10 De Waarde van Betekenisvolle Intieme Relaties

Vanuit joods perspectief zijn er verschillende uitdagingen voor een mens; a) zelfwording en behoud van een unieke identiteit, b) betekenisvolle intieme relaties met anderen en c) een levende relatie met de Ene. In Jewish Life Blog #2 werd aandacht besteed aan zelfwording en identiteit. In deze blog besteden wij aandacht aan de waarde van betekenisvolle intieme relaties met anderen. 
 
[foto's 27-9-2024, samen-zijn op de 'the Shuk', Mahane Yehuda Markt, Jerusalem]

Het Jodendom kent geen idealisme, dat wil zeggen een aspect van het leven beschouwen als hoger en beter dan een ander aspect. Bekende voorbeelden zijn: de man-vrouw relatie, waarbij vanuit een idealistisch perspectief de man als hoger wordt beschouwd, en de verhouding tussen geest en lichaam, waarbij het geestelijke leven tot ideaal wordt verheven. Dit idealisme is een oorspronkelijk Grieks filosofisch theoretisch idee en krijgt navolging in de christelijke traditie (o.a. in 1 Korintiërs 13:13 en Efeze 5: 22-33). 
 
Het Jodendom gaat uit van een dialogische levensbeschouwing. Een geïntegreerde diversiteit van aspecten in het leven die en onderscheiden zijn en met elkaar in harmonie kunnen bestaan. Deze levensbeschouwing is realistisch. Zo zijn man en vrouw ongelijk, maar gelijkwaardig. Dit geldt ook voor geest en lichaam en allerlei verschijnselen in de natuur (bijvoorbeeld: dag en nacht en land en water). Er is geen meer en minder of hoger of lager, maar een EN-EN theorie van onderscheid en mogelijkheid tot harmonie. Zie: Blog #1 (onderaan deze pagina meerdere malen klikken op ‘previous’). 
 
Voornoemde dialogische theorie geldt ook voor de verhouding tussen IK en ANDER, tussen de identiteit van een persoon en de kwaliteit van intieme duurzame relaties met anderen. Het Jodendom kent geen Ik-cultuur, zoals wij kennen in de Westerse wereld. Dit is een cultuur van hyperindividualisering en Selfie. Het Jodendom is ook geen eenzijdige Wij-cultuur zoals in de Oosterse wereld, in China of India. 
 
Het Jodendom zoekt, zoals wij als klinisch professionals [psychologen, psychiaters] ook nastreven, een a) onderscheid, en b) harmonie (integratie). Wij zoeken naar een gezonde balans tussen Ik en Wij. 
 
Het belang van een gezond en sterk Ik hebben wij in Blog #2 beschreven. In het navolgende gaan we in op het belang van intieme duurzame relaties.
 
In het Jodendom wordt de waarde van intieme relaties met anderen hoog geacht. ‘Wij zijn verantwoordelijk voor elkaar’, is niet alleen een uitspraak maar ook een praktijk van het belang van een sterk wij-samen. Samen geven wij vorm aan een sterke gemeenschap, zowel in de man-vrouw relaties, als onze gezinnen en de gemeenschap. Alles met betrekking tot gemeenschapszin wordt omarmd; door vrijwilligerswerk van schoolgaande kinderen en jongeren tot allerlei activiteiten in een dorp of wijk van een stad. Op Shabbat ervaren wij de ultieme gemeenschapszin; in de synagoge en samen eten aan een goed gedekte tafel. In ons dorp studeren we met elkaar na de ochtenddienst uit de rijke joodse literatuur, zoals de laatste maanden uit het werk van Rabbi Nachman. De tafel is rijkelijk gevuld met allerlei lekkere hapjes en drankjes. Kinderen lopen in en uit en zijn dol op de taart die mijn vrouw iedere Shabbat voor deze gelegenheid bakt. Er wordt gediscussieerd, vaak op het scherpst van de snede, en ook veel gelachen. Vaak zingen we samen of neuriën wij de voor ons bekende melodieën uit het Chassidische Jodendom. Hiermee wordt het wij-samen geaccentueerd en de waarde van een sterke gemeenschapszin ervaren. 
 
Rabbi Shagar typeert, met een verwijzing naar het Shema Yisrael [de joodse geloofsbelijdenis] en de Joodse feesten van het najaar, de balans tussen het Ik en het Wij in het Jodendom treffend: “The individual utters the Shema – the unification of the divine – as an address to the Jewish people, to the community, and to society as a whole, and as an act of self-inclusion within these groups. This address is the condition of true unity. 
We therefore search not just for harmony with ourselves, for faith in our own faith, but also for harmony with the other and for faith in the faith of the other.”
 
De Jood zoekt aldus naar een gezonde balans tussen zijn ik, zijn compleet ontologische uniciteit en een sterke mate van gemeenschapszin middels betekenisvolle intieme relaties met anderen. Hiermee wordt zowel de waarde erkend van de unieke individualiteit als de plaats van deze persoon in een hecht sociaal verband. 
 
Gezonde personen zijn vanuit dit joodse levensperspectief mensen met een sterk ik die ervaren; ‘ik ben uniek’ [identiteit] en die tegelijkertijd zeggen; ‘wij zijn’ [het wij-samen van de gemeenschap]. Dit realistische perspectief staat haaks op het idealisme van of de westerse cultuur (het Ik staat centraal) of de oosterse cultuur (het wij staat centraal). 
 
Zelfzorg en gemeenschapszin zijn vanuit dit joodse perspectief onlosmakelijk aan elkaar verbonden. 
 
 
Click on 'previous' or 'forward' to read more Blogs (Klik op 'vorige' of 'volgende' voor meer Blogs).